این سالها و بویژه این روزها، کلیشه ها شده اند ابزارهای بقای حکومتی. اسلام علوی، امام خمینی، شهدا و ...
در فشرده افشاشدن های روزهای بعد از انتخابات این ابزارها باز هم بکار گرفته شدند و روزی شد روزه خواری در روز قدس، دگر روز عکس امام آتش گرفت و بعد هم عاشورا... اما آنچه آرام آرام و بی صدا انجام شد بلوکه شدن همان ارزشهای مطرح شده ی روزهای ابتدایی انقلاب و پدید آمده در طی این ۳۰ سال، برای بقا بوده است. بشکلی نرم، کم کم عکسهای خندان امام در کتاب ها و خیابان ها یا به اخم و ترس جای خود دادند و یا عکس های رهبر جدید هیبتی نو.
هر رهبر و حکومتی خود را تبلیغ می کند و برای بودن تلاش و این طبیعی است. اما برای ماندن بهره جستن و چنگ زدن به همه ی چیزها و باور نداشتنشان موضوعی دیگر است.نشانش تمام شدن مایه گذاری کلیشه های رسمی است و دست به دامان کوروش و تمدن ایران شدن است.
عکسهای زیر را ببنید که برداشتهایی از سایت رهبر (www.leader.ir) از نزدیک به ۶ سال پیش است تا به امروز که خنده های رهبر پیشین محو می شود کم کم و در سالهای آخر دیگر حذف می شود و جای خود تنها به یک نفر می دهد و آنهم با زمینه ای سبز. این نمونه ایست از آنچه بواسطه تفکر و اندیشه حکمرانان در حال وقوع بوده است در این سالها و شدتش در این روزها. آنچه توانستند به تندی، و آنچه آسان نبوده است حذفشان، به نرمی. همان می شود که این روزها نام های دیگر را نیز پس می زنند و هر یک را به نامی. یکی فتنه، یکی بی بصیرت و آنها که آسان تر است، محارب و مخل امنیت حاکمان (ملی سابق). دایره ی خودی ها دایم در حال حذف های نرم و سخت است برای بقا.
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)