دیگر نامی برایشان نمانده است

ابتدا میدان انقلاب و بعد هم آزادی و حالا اتوبان همت و باکری...
دیگر باید نام تمام خیابان ها و مدرسه ها و دانشگاه ها را نیز عوض کنند...منتظری، طالقانی، بهشتی، دستغیب، رجایی ... دیگر نام هیچ نقطه ای در شهر با آنها همراه نیست... و بزودی مطهری، باهنر و ...
اینها غیر از آنانیست که نامشان بر خیابان ها و دانشگاه ها و مدارس نهاده نشد و یا نشده است...
اگر می توانستند همه ی نامهارا عوض می کردند و... نامهایی ناماندگار بر آنها می نهادند...

این نام ها، نام های همین سی سال اخیر است. نام های همین سی سال را نیز بر نتافتند. دایره ی خودی هایشان بقدری در حال کوچک شدن است که سبزها می توانند مدتی به کناری باشند و نظاره گر نام کشی ها در میان دولت و مجلس و قوه قضا و صدا و سیما و ... باشند. می خواهند همه خیابان ها و مدرسه ها و دانشگاه و اتوبان ها را به یک نام صدا زنند. از این همه نام پریشانند. دور نیست به کوچک ترین اندازه این دایره خودی هایشان رسیدن. روزی که هیچ نامی برایشان باقی نمانده است.
این ها تنها نامهای همین سی سال است که به اسمشان، بسیار نمایشها بر روی پرده ها بردند و می برند و نامهای دیگر مبارزان و تلاشگران انقلاب را که فرصت نهاده شدن نامشان بر نقاطی از شهر فراهم نشد را سالها پیش از دست داده اند. انقلاب و آرمانهایی که اینان از آن دم می زنند دیگر آن پشتیبانان  و مبارزان دیروز و امروز را با خود به همراه ندارد. یک نام را برای همه ی شهر و نقطه هایش می خواهند و اما تاریخ نمونه ای ماندگار از این نام گزاری ها به یاد ندارد. این روزها، هیچ خیابان و میدانی را در شهر با خود همراه ندارند...