به نظر فهمیده اند نه البته از کِی اش را، که مردم بهانه ای می خواهند برای اعتراض و فضایی فراهم برایش. فهمیده اند که هر آنچه آنها گویند را عکسش شاید عمل کنند. به یاد می آوریم شعارهای رسمی حکومتی را که در روزهای اعتراض، مردم وارونه تحویلشان می دادند و خوب تر به یاد داریم که مردم چه «نه» هایی که در دوره های گوناگون به خواسته های حاکمیتی گفته اند. پس شاید اگر مردم را تحریک کنیم به حجاب و پوشش و آن را از دانشگاه ها نیز آغاز کنیم، کنشی از سبزها بیابیم که بتوان سرکوبی دیگر بر پا داشت...
از آنجا که کمی دور از ذهن به نظر می رسید با حال و هوای خشم آلود و سرکوب شده ی مردم، بخواهند گشتی و ارشادی دوباره بر پا دارند آنهم از دانشگاه و دانشجوی خشمگین و زخم خورده، بر پا داشتنش هر چند بی تاثیر از لجاجت ها و درگیریهای درونی شان نیست اما بی نقشه هم نیست. به طور حتم با تصمیم های این روزهایشان و سناریوهای نخ ما شده شان، کوتاه مدت را نشانه دارند و زمان را سپری می کنند چرا که ندارند درون شان اندیش ورزان و مشاورانی که راهکار داده و دور دستها را نشانشان دهند. اما همین کوتاه مدت کارهایشان را، دوره ای کرده اند که با آن سرکوبی دیگر را در برنامه داشته باشند.
مردمی را هم گرفتار دادسرا و دادگاه و جریمه .. می کنند و می پندارند که مردم بیشتری را مشغول خود دارند و کمتر به اعتراض خواهند اندیشید.
زمانی قرار بود در پوشش اجباری نباشد و امروز حتی شده است بهانه ای برای سرکوب. آنچه طبیعی است آنست که آنها بی کار نمی نشینند و بیم از خرداد دارند. از هیچ چیز دریغ نمی کنند. از نمایشی که برای مادران شُل حجاب آمریکایی برای انسانی نشان دادن خود برای جهانیان به راه انداختند تا حرکتی هماهنگ در تمام تریبونهای نماز جمعه و وبلاگ ها (اینجا) و سایتهایشان برای حجابی که معضل اساسی این روزهای ایران نیست و حکومت به اقتدار نمایی نیاز دارد و بس.
مهم به ثمر رساندن و دستیابی به اهداف است، روزی با حجاب و روزی بی پوشش.
(این لینک را ببینید که نمونه ای طنزآلود از رفتار ابزاری با حجاب است)
0 نظرات:
ارسال یک نظر