پارسال بود. روزهای عوام فریبی. در یکی از نمایشهایی که داشت به سریالی تبدیل می شد در روزهای انتهایی شهریورماه ۸۸ هنرمندانی گرد آیت الله خامنه ای آمدند (یا گرد آورده شدند) (اینجا). یکی شان فریدون جیرانی بود. همان زمان و با همین عکس (بالا) خواستم تا متنی برایش بنویسم که فشردگی حوادث آن روزها فرصت نداد.
آن روز دیگرانی نیز آمده بودند. که در پشت آقا نماز هم خواندند. سالهای بعد و در دوران بازنشستگیشان خواهیم شنید حقایق چنین گردهم آیی هایی را که به زور بوده است و یا دلخواه. بی منافع نیستند برخی شان و برخی تحت فشار.
شاید گافی در میان بوده است و بر مبنایش فشاری. اما هر چه که بوده، روزها، ماه ها و سالهای پیش از بلوکه کردن انتخابات به یاد کسی نیست و در خبر و روزنامه و سایتی، که چنین از هنرپیشه تا افشین قطبی و ... برای رهبرشان به بیت برند و نمایشی را برپا دارند. بعضی ذاتا متمایل به منافع و قدرتند و کارآگاه علوی شاید از آن دست باشد. اما منتظریم برای بازخوانی خاطرات اینان که در آن روزها که مردم سبز و معترض خون می دیدند و درد، اینان با که همراهی می کردند و برای چه به استقبال حرفهای کسی می رفتند که هم او فرمان داده بود به مرگ مردم را.
بسیار سایت ها و پیامها و پوسترها، تحریم شان را فریاد زدند که اینان هنرمندان مردم و همراه نیستند، اما امسال نیز آمدند (اینجا). سریال فاصله ها، کارآگاه علوی، حمید لولایی، افسانه بایگان، شریفی نیا و باز هم فریدون جیرانی. آخری، از چپ چپ، به راست زده است این روزها. از آن روز که در فیلم آب و آتش به همفکران پیشین خود فحاشی کرد و این روزها هم که بسیار تلاش دارد "نود فیلمی" را خلق کند که او هم همچون صالح علا مردمی بودن را برای چاشنی و موفقیت کارش کم دارد.
شاید باید فیلم این دیدار را نیز مرور کنید تا بی توجهی آقا و اتش برخی برای آغوش و بوسه بر دست و صورت را با شگفتی نظاره گر باشید.
0 نظرات:
ارسال یک نظر